Η Κερασοβίτισσα νύφη διερευνά τις στάσεις και τις εμπειρίες των γυναικών -που γεννήθηκαν την περίοδο από το 1924 έως το 1982- του Κεράσοβου Κονίτσης ως νυφών, όπως οι ίδιες τις βίωσαν και τις βιώνουν.

Η σύνθεση των στοιχείων προέκυψε από την επιτόπια έρευνα της Ανδρομάχης Μπούνα στην Αγία Παρασκευή - Κεράσοβο και αποτελεί συνέχεια του βιβλίου Η Κερασοβίτισσα μάνα. Η έρευνά της βασίστηκε στις προφορικές συνεντεύξεις με τις γυναίκες του χωριού και στην αρχειακή έρευνα και μελέτη εγγράφων που αφορούν οικογενειακές μεταβιβάσεις, όπως τα προικοσύμφωνα.

Αποκαλύπτονται έτσι ενδιαφέρουσες πτυχές -του γάμου και της Νύφης- του παρελθόντος, τις οποίες η συγγραφέας συσχετίζει με το παρόν, με την επιβίωση του θεσμού και τη θέση της γυναίκας στη σύγχρονη εποχή.

Εγώ με τον άνδρα μου κλέφτηκα, και όταν έφυγα έγραψα γράμμα της μαμάς μου, και μου απάντησε Κορίτσι μου, τον πήρες καλά έκανες, περάσεις δεν περάσεις καλά, έχεις πέντε κουνιάδες και μία πεθερά, έξι, και μία θεία, εφτά φαρμάκια, παράπονα δεν σηκώνω, και έτσι δεν της έλεγα ποτέ τα παράπονά μου... Εντάξει, έγιναν όλα πολύ γρήγορα γιατί έπρεπε να φύγουμε να πάμε για δουλειά... τη μάνα μου τη μάρανα, το είχε καημό... και την αδελφή μου.
(Β.Κ., 1943).